باغ جنون

مسعود رضایی بیاره

باغ جنون

غیره مــــژگانش نــــداند آنچـــه را مـن می کشم

دانــــه دانــــه اشک شبنم را به سوزن می کشم

لحظــــــه‌های آتشینم کُنـــــد و سنگین مــی رود

رگ به رگ در جــــوی جـانم ذوب آهن می کشم

حــــال من را دانـــــد آن دهقان حـــاصل سوخته

ساعقــــــه افتاده و آتش بــه خــــرمن مـی کشم

تیر خــــــورده کبـــک دل در پـــــای کهسار دنا

می تپم در خون خویش و سر به دامن می کشم

سهره‌ی بــــــاغ جنـــونم ، بـــا نـــــوایی آتشین

شعله در خــــود می زنم آتش به گلش می کشم

آوای سهره . مسعود رضایی بیاره