بویراحمد و دنا

شعر

شعر و ادبیات

دنبال کنندگان ۱ نفر
این وبلاگ را دنبال کنید
آخرین مطالب
پربیننده ترین مطالب
محبوب ترین مطالب
مطالب پربحث‌تر
نویسندگان

۱۹ مطلب در آبان ۱۳۹۵ ثبت شده است

باغ وفا

شنبه, ۲۹ آبان ۱۳۹۵، ۰۲:۰۸ ب.ظ


مسعود رضایی بیاره

باغ وفا

فرصتی کو تا بگیرم لحظـــهای  دامان دوست

بوسم از بی اختیـــاری دامن و دستان دوست


سر نهم در پیش پایش ، عقـــده از دل وا کنم

نـــالم از شبهای تار و تیره‌‌ی هجران دوست


از خـــدا خواهم بگیرد جـان ما را بیش از این

نیست تاب و طاقت هجران بـــی پـایان دوست


خشکسال مهربانـــی کِشت جــانم را بسوخت

سال و مه رفت و نیامد نــم نــم باران دوست


دیــده بر هم می گـذارم ، تا بیاسایم ، ولــــی

جلــوه آراید به چشمم چهرهی خندان دوست


سهرهی بـــاغ وفـایم ، تــا بمیرم روز و شب

نغمه خوانی می کنم با درد بی درمان دوست

سیه چشمان قشقایی

پنجشنبه, ۲۷ آبان ۱۳۹۵، ۰۹:۵۰ ق.ظ


سیه چشمان قشقایی

کُلَه بر کاکل گیسو ، لچــــک بـر مــــویت افکندی

قــرارم را زکف بـُـــردی ، دلم از سینه بر کندی

 

قیـامت مـی کند قـامت ، میان  جــــامـه‌ی رنگین

کمرها بشکند وقتی ، بـه سر دسمال مــــی بندی

 

شکر ریزی و گُل بیزی به رقصیدن چو برخیزی

در آمیزی به دل وقتی  که همچون غنچه می خندی

 

بـه گرد مـاه رخسارت ، خـدا را عـــقدرو  بگشا

که آتش مــــی زند رویت ، به مینوی خــــداوندی

 

نسیم صبح فـــروردین ،گـــراز بُستان آغــوشت

ببوید مست مـی گردد ، میان کــــوچه تا چنـــدی

 

خــــرامیدی و تابیـــدی ، به یک سو گیسوانت را

شمیم خرمنی گُل را ، به هر سویی پـراکنــــــدی

 

به دامـــــان دنـا دیگر ، گُلــی چـون تو نمی روید

غـرور آمیز و بـا سایه ، چـــــو بـالای  دمـاوندی

 

به لب‌ها چشمه ی نوشی ،شرابی مملو از جوشی

از این خوشتر چه آغوشی ، که زیبا و خردمندی

 

اوستای نـــــگاهت را ،  نخـواند کس بــه آسانـی 

مگر با بـــــوسه بنویسم ، براو زنــدی و پازندی

 

در عهد مــــن گرو برده، به زیبایی دگر حـــافظ

سیه چشمان قشقایــی ، زتــــــــرکان سمرقندی

 

رضایــی بر نمی دارد ، سر از محراب ابرویت

به مِهرت مُهر  می گردد، هرآن دل را دراکندی

باغ جنون

يكشنبه, ۲۳ آبان ۱۳۹۵، ۰۱:۰۳ ب.ظ


مسعود رضایی بیاره

باغ جنون

غیره مــــژگانش نــــداند آنچـــه را مـن می کشم

دانــــه دانــــه اشک شبنم را به سوزن می کشم


لحظــــــههای آتشینم کُنـــــد و سنگین مــی رود

رگ به رگ در جــــوی جـانم ذوب آهن می کشم


حــــال من را دانـــــد آن دهقان حـــاصل سوخته

ساعقــــــه افتاده و آتش بــه خــــرمن مـی کشم


تیر خــــــورده کبـــک دل در پـــــای کهسار دنا

می تپم در خون خویش و سر به دامن می کشم


سهرهی بــــــاغ جنـــونم ، بـــا نـــــوایی آتشین

شعله در خــــود می زنم آتش به گلش می کشم


آوای سهره . مسعود رضایی بیاره

بوی شبنم

يكشنبه, ۲۳ آبان ۱۳۹۵، ۰۱:۰۰ ب.ظ


مسعود رضایی بیاره

دختر اردیبهشت

بـــوی پاک صبحــــگاهی بوی شبنم می دهی

بــــوی خــــاک تشنه و بـاران نم نم می دهی


پیش پــایت گــُل بـــــروید  ، دختر اردیبهشت

بـــوی گنـــدم زارهای سبز و خــرم می دهی


پـــر گشاید در هوایت شاپــــرک هـــای خیال

بـــوی لالـــه بوی ژالــه بـوی مریم می دهی


چیست در ژرفــای چشمانت که بعد ازدیدنش

حـــالتی زیباتر از دریــــــا بــه آدم مـی دهی 


خنده ای کــن تا دلم از این عطش ها وا رهد

بـوی نغمه بوی چشمه بـوی زمزم می دهی


 از کجـــا می آیی ای بــــاد سحر ، آرام گیر !

موی کی آشفته ای ؟ بوهای درهم می دهی


آه ، مـــی دانم ز دامــــــان دنــا آیــی فرود !

بـــوی گـــــُل های تمــام بــاغ عـالم می دهی


آوای سهره . مسعود رضایی بیاره

بوی دنا

يكشنبه, ۲۳ آبان ۱۳۹۵، ۱۲:۵۷ ب.ظ


مسعود رضایی بیاره

بوی دامان دنا

بوی دامــــان دنا ، بــوی میستان مــی دهی

ای نسیم نوبهــــاری بوی جـــانان مـی دهی


روح سرشار بهــــاری یـــا نسیم کــــوهسار

بــوی شبنم بوی نم نم بوی  باران می دهی


از کدامین سو گذشتی  مست می آیی ،کجا!

بی قراری ؟ بوی گیسوی پریشان می دهی


هــر کجـــا آرام گیری ، شامگاهانت به خیر

بــــوی عطر دلپذیر صبحـــگاهان می دهی 


یـــادم آری بوی عطر نــــرگسان  بهبهــان

بوی گل ها و گلاب سرخ کاشان مــی دهی


سهره مـــی خوانـد ترانه بر فراز شاخسار

بوی گل های بهاری بوی ریحان مـی دهی


آوای سهره . مسعود رضایی بیاره

دختر اردیبهشت

پنجشنبه, ۲۰ آبان ۱۳۹۵، ۱۰:۲۸ ق.ظ


مسعود رضایی بیاره

دختر اردیبهشت

بـــوی پاک صبحــــگاهی بوی شبنم می دهی

بــــوی خــــاک تشنه و بـاران نم نم می دهی


پیش پــایت گــُل بـــــروید  ، دختر اردیبهشت

بـــوی گنـــدم زارهای سبز و خــرم می دهی


پـــر گشاید در هوایت شاپــــرک هـــای خیال

بـــوی لالـــه بوی ژالــه بـوی مریم می دهی


چیست در ژرفــای چشمانت که بعد ازدیدنش

حـــالتی زیباتر از دریــــــا بــه آدم مـی دهی 


خنده ای کــن تا دلم از این عطش ها وا رهد

بـوی نغمه بوی چشمه بـوی زمزم می دهی


 از کجـــا می آیی ای بــــاد سحر ، آرام گیر !

موی کی آشفته ای ؟ بوهای درهم می دهی


آه ، مـــی دانم ز دامــــــان دنــا آیــی فرود !

بـــوی گـــــُل های تمــام بــاغ عـالم می دهی


آوای سهره . مسعود رضایی بیاره

رویا

پنجشنبه, ۲۰ آبان ۱۳۹۵، ۱۰:۲۷ ق.ظ

مسعود رضایی بیاره

رویا

برف مــی بارد ، چه برفی ! در زمستانی که نیست

تکیه بر من مـــی نمایی ، تــوی ایــوانی که نیست


می نشیند دانـــــه دانــــه برف روی شانــــه هـات

غرق می گـــردم به ژرفی توی چشمانی که نیست


برفها را می تــــکانم  ، بـــــا حرارت مـــی بـرم

دست خـود را لای گیسوی پـــریشانی کـــه نیست


چتر بر سر مـــی گشایم ، تکیه بر من مــی دهـی

مــــی رویم آهسته با هم ، زیر بــارانی که نیست


نغمــــهها می خوانم و گاهـــی  صدایت مــی زنم

می فشاری دستهایـــم بین دستانــی کـــه نیست


بــــی خیال از بـــاد و بــاران و هـــوای  زمهریر

مـــی رویم آهسته با هم در خیابـــانی کــه نیست


مـی گــــذارم استکانــی چـــــای تـــازه روی میز

لحظـــههای بی قراری  ، پیش مهمانی که نیست


زنگ انشاء می نویسم نامه با عنوان«دوست »

خط به خــط با مهربــانی  در دبستانی کـه نیست 


سطراول  پیش نامت شاخـــهای گـُـــل مــی کشم

می نــهم در بین قــابی پیش عـــنوانی که نیست


زاد روزت را عــــزیزم مـــی نــگارم روی گـُــل

 می گـــذارم لابــــلای بـــرگ قــرآنی  که نیست


شاد باشی  هــر کجــــائی ، تا قیـــامت مــاندهام

روی جــــاده  منتظر در خــــط پایانی که نیست


آوای سهره . مسعود رضایی بیاره

بوی دامان دنا

پنجشنبه, ۲۰ آبان ۱۳۹۵، ۱۰:۲۶ ق.ظ


مسعود رضایی بیاره

بوی دامان دنا

بوی دامــــان دنا ، بــوی میستان مــی دهی

ای نسیم نوبهــــاری بوی جـــانان مـی دهی


روح سرشار بهــــاری یـــا نسیم کــــوهسار

بــوی شبنم بوی نم نم بوی  باران می دهی


از کدامین سو گذشتی  مست می آیی ،کجا!

بی قراری ؟ بوی گیسوی پریشان می دهی


هــر کجـــا آرام گیری ، شامگاهانت به خیر

بــــوی عطر دلپذیر صبحـــگاهان می دهی 


یـــادم آری بوی عطر نــــرگسان  بهبهــان

بوی گل ها و گلاب سرخ کاشان مــی دهی


سهره مـــی خوانـد ترانه بر فراز شاخسار

بوی گل های بهاری بوی ریحان مـی دهی


آوای سهره . مسعود رضایی بیاره

غمانه های شب

پنجشنبه, ۲۰ آبان ۱۳۹۵، ۱۰:۲۵ ق.ظ


مسعود رضایی بیاره

غمانه

دلـــــم گرفته هــــی نگو ، چرا غمانه می زنم

هـــــوای گریه دارم و ره بهـــــانه مـــی زنــم


نبین اگر نشسته و شکسته نــــــاله مـــی کنم

میان سینه سوزم و به دل زبــــانه مــــی زنم


پـــریِ قصــــهی منی ، تمـــــام آرزوی من !

برای کـــــودک دلـــــم ره فسانه مــــی زنـــم


تو در خیال من ولی ، قسم به تـــار مـوی تو

به گیسوان تــــار اگر،  شبانه شانه می زنم


 تو مــی روی و می رود دل از قفای رفتنت

منم که نالهها به شب در این میانه می زنم 


من از نهـــال مهرم و پر از فــــروغ رویشم

شب ار که بر کنی مرا سحر جوانه می زنم


آوای سهره . مسعود رضایی بیاره

تنگنا

پنجشنبه, ۲۰ آبان ۱۳۹۵، ۱۰:۲۵ ق.ظ


مسعود رضایی بیاره

تنگنا

دمی آرامشی مــــی خــواهم و نیست

میی با رامشی می خـــواهم و نیست


هــــــوای گریـــــهای مستانـــه دارم

شراب بی غشی می خواهم و نیست


دلـــــم در تنگنـــــای سینه پـــــوسید

کمـــان آرشی می خــــواهم و نیست


گـــــره خـــورده غزل در بغض آهم

نــــــگاه دلکشی می خواهم و نیست


فــــــراغی گــــوشهای با نالهی نای 

کنــــار مهوشی می خـواهم و نیست


نگاهـــــی کــــو کــه نیزارم بسوزد

شرار آتشی می خــــــواهم و نیست


بــر آرم تـــا غبار از پهنـــــهی دل

سمند سرکشی می خـــواهم و نیست


آوای سهره . مسعود رضایی بیاره

دختر آبان

پنجشنبه, ۲۰ آبان ۱۳۹۵، ۱۰:۲۴ ق.ظ


دختر آبان

سلام ای دختر آبـــــــان پائیز

هــــوای نـــم نــم باران پائیز

 

بپوش از مخمل گرم نگاهت

ردایی بر تـــــن عــریان پائیز

 

رها کـــن گیسوانت را سحرگه

به چنگ بـــاد سرگردان پائیز

 

فرو می ریــزد از باغ نگاهت

غزل بر دوش گلریــزان پائیز

 

بیــــــا تــا لابــــــــــلای گیسوانت

بیفشانـــــم شمیم جـــان پــــائیز

 

اگــــر چشم سیاهت را نبنــــدی

غــزل می ریزد از چشمان پـائیز

 

به چشمانت قسم رازی نــدارد

بدون از چشم تو عــــرفان پـائیز

 

تــــوئی آن شعر زیبای دل انگیز

میــــان دفتـر و دیــــــوان پــــائیز

 

گـُل حسرت دمید از جان جنـگل

ببــــار ای ابــر سرگــردان پــائیز

 

منم آن برگ زرد و سرخ لــرزان

به چنگ بــــاد بی سامـان پـائیز

 

نوشتم از فصلـــی آمـــد و بُـرد

به هــــر جـــا بــاد گلریزان پائیز

قسم

چهارشنبه, ۱۹ آبان ۱۳۹۵، ۰۹:۱۹ ق.ظ

مسعود رضایی بیاره

قسم

به نـــــــــگاه گُـــــــل حسرت بــه لب آب قسم

به تــــرکهای لب تشنــــــهی تـــــــالاب قسم

 

از تو سرشارم و پیوسته غــــزل مــــی خوانم

به دو چشمان تو و این شب مهتــــــاب قسم

 

کــــوچه گرد شب حیرانــــــی و افـــــکار توام

به درازای شب و دیــــدهی بــی خواب قسم

 

به تو اندیشم و چون شعله به خود می پیچم

به دل عــاشق و آشفته و بـــــی تــاب قسم

 

محـو آن دیــــــــدن و دیــــدار نخستین تـــوام

به همان لحظــــه ، همان حـادثهی ناب قسم

 

بعد از آن حــــادثه من هستم و گرداب جنون

به شب و زورق افتــاده به گــــــرداب قسم

 

نوشدارو  نکنـد چـــــــارهی شمشیر فــــراق

به غــــم رستم و زخــــــم دل سهراب قسم

 

لحظـــــه‌ای باز پس آی و به نــــــگاهم بنـگر

به سرشک و نــــگه غــرقه به خوناب قسم

 

جز خیـــــال تـــو کسی پا ننهـــــد در دل مـن

بــه وفـــــادارای ویـــــرانه و سیـــلاب قسم

 

زنـــــدهام بی تو و از هر نفس خـــود خجلم

به نسیم و نفس شعلـــــهی بی تاب قسم

 

مست رویای تو بودم همه شب تا به سحر

به بلنـــــــدای دنـــا و شب مهتــــــاب قسم

یادگار

چهارشنبه, ۱۹ آبان ۱۳۹۵، ۰۹:۱۷ ق.ظ


مسعود رضایی بیاره

یادگار

آمـــــــدم با کوله باری ، بـــــوی جـان آوردهام

دستهای گـُـــلهای وحشی در خزان آوردهام

 

لالــــــــههای سرخ رنگ از بـــــــاغ زرد  اختران

چیـــــدهام در نیمــــــه شب از آسمان آوردهام

 

هر که می خواهد ببوید بــــــوی مهر از باغ دل

لالـــــههـــــــای ارغـــــــوانی ارمغـــان آوردهام

 

ای نسیم بــــــــی قــــــرار از کـــوهساران دنا

واژگـــــــون آلالـــــه های مهـــــــرگان آوردهام

 

سینه سرشار از شمیم نــــــــرگسان  بهبهان  

یــــــادگار از چشم یــــــار مهربـــــــان آوردهام

 

کـــو امیری تا بـــــرهنه پا نهــــــد بر زیــــن دل

از دو چشمم بـــــوی جــــوی مولیان آوردهام

 

های مجنون از کدامین سو گذشتی ، باز گرد

شهر حسرت بــــودم از لیــــــلا نشان آوردهام

 

گــــو بــــگو مجنون مـــا را سوختم از داغ دل

بی وفــــا روزی کــــه نامت بر زبـــان آوردهام

 

سهرهی بــــاغ دلـــــم در لالــــــه زاران خـزان

نغمههــــای حسرت از داغ خـــــزان آوردهام

گل اردیبهشت

چهارشنبه, ۱۹ آبان ۱۳۹۵، ۰۹:۱۶ ق.ظ


مسعود رضایی بیاره

گل اردیبهشت

رهــــا کـــن گیسوانت را ، رهــا  کن

نسیم خفته  را شوری بـــه پـا کــن

 

به لبخنــــدی بـــر آرا  صبحـــــگاهان

گـــره از چهره ی خــورشید وا کــن  

 

غــزل مــــی ریـزد از چشم سیاهت

نگاهــــی گاهگاهــی سوی مــا کن

 

غـــزل با سبک چشمان تو زیباست

مـــرا بـــا سبک چشمت آشنا کـــن

 

تو خورشیدی و مـن بــرف زمستان

نــــگاه گــرم و سوزانی به مــا کـن

 

نمـی آیـــد نــــوای سهره در بـــــاغ

صدا کن سهره ی خود را صــدا کن

 

گـُـــــل اردیبهشتم بــــــاغ پـــــژمرد

رهـــا کن گیسوانت را ، رهــــا کـن

ویرانه

چهارشنبه, ۱۹ آبان ۱۳۹۵، ۰۹:۱۵ ق.ظ


مسعود رضایی بیاره

ویرانه

شب آمـــــــــد ، بــاز کن میخـــانهات را

بگــــــــردان ساقیــــــــا پیمانــــــهات را

 

شراب از چشم مخـمورت در افـــــکن

خـــــراب و خیـــــره کن مستانـهات را

 

بـــــرافـــــروز از رخت شـــــام سیاهم

بیــــــــا آتش بــــــزن پـــــــروانــهات را

 

رهـــــا کن حلقــــهی گیسو به رویت

ز بـــــی تــابــی بکش دیــــــوانهات را

 

به آتش در کش و خــــاکسترم کـــن

بسوزان خــــــــــانه و کـــاشانهات را

 

دمــــــــی پـــــا بر دل و بر دیــدهام نه

تماشائــــــی بـــکن ویــــــــــرانهات را

 

بیــــــــا بشنـو ز مهتـــــاب شبانـــــه

نـــــــــــــگارا قصــه و افسانـــهات را

 

دلــــــم تنگ و هــــــوای سینه ابـری

سرم می خواهد امشب شانهات را

 

دلم مـــی خــواهد امشب با نگاهی

بسوزی سهرهی دیـــــــــوانه ات را

 

بیا روشن کـــن ای شمع دل افروز

چــــــــراغ خــــــانهی پــــروانهات را

پائیز جنون

چهارشنبه, ۱۹ آبان ۱۳۹۵، ۰۹:۱۴ ق.ظ

مسعود رضایی بیاره

پائیز جنون

بی تـــو بیمارم  بیــــا ، آثـــــار  دردم را  ببین

یـــک نظر بــــــاران اشک و آه سردم را ببین

 

مهربانا ! مــــاه مهر آمد،  بیـــا  با چشم خود

لاله زار حسرت و گُـــــل هـای زردم را ببین

 

کوچـــه ساری هستم  از آهنگ پـائیز جنون 

بـــرگ های زرد و سرخ و لاجـــوردم را ببین

 

کشت مــا را انتـــــظار ای آرزوی دوردست

تـا افــــق گسترده  چشم رهنوردم را ببین

 

بــی تو پائیزم ، دل انگیزم عزیزم بـــاز گــرد

جنگل بـــارانی  و  گُـــل های زردم را ببین

 

پیش پــــای بــــاد سرگردانم ای نـــامهربان   

برگ‌‌های زرد و خشک کوچه گردم را ببین

لحظه های عاشق

چهارشنبه, ۱۹ آبان ۱۳۹۵، ۰۹:۱۳ ق.ظ

مسعود رضایی بیاره

لحظه های عاشق

در چشم تــو حالتی قشنگ است

ترکیب خیال و خواب و رنگ است

 

موسیقی ِ لحظــــه های عـــاشق

آوای دل و نـــــــوای چنــگ است

 

هـــر کس که بنوشد از نـــــگاهت

یک جــرعه هزاره ای ملنگ است

 

بـــا خنـــــده ی لالـــــــــه وا نگردد

از دوریت آن دلـی  که تنگ است

 

آن دل کــــــــــه ز دوریت نــسوزد

از آهن و زنگ و پاره سنگ است

 

دل دادن و پس گـــــــــرفتن از تو

در مــذهب عاشقی جفنگ است

 

بــا چشم و نـــــــــگاه فتنه خیزت

مابین من و زمـــــــانه جنگ است

غمانه

چهارشنبه, ۱۹ آبان ۱۳۹۵، ۰۹:۱۱ ق.ظ


مسعود رضایی بیاره

غمانه های شب

من و خیـــال روی تو ، غم و میــــانههـای شب

بهانه مــــی کند ترا  ، دل غمــــانههـــای  شب

 

میان کــــــوچ لحظهها ، عبور می کنی ، ولـــی

ز تو رهـــا نمـــی کند ، مـــرا بهانـــــههای شب

 

خـوشا سرشک نم نم و غمی که سر نهاده بر

هـــوای گـــونهی من و سکوت شانههای شب

 

رسیده مـــه به خـــانه و تو هم کــه آرمیـدهای

منم که مــی کنم سفر به این کرانههای شب

 

شکفته یـــاد چشم تــو ، میــــان دیــــدگان من

ز مــــژه می چــــکد مرا ،  نم تـــرانـههای شب

 

شب است و کودک دلم ، هوای گریه دارد ای

نــــگاه عاشقانـــهات ، پُـر از فسانههاـی شب 

 

به کـــوچه سار مهر اگر ، شبی قدم نهی بجو

نشان سهره لالهام  ، هـم از نشانههای شب

سرای مهر

چهارشنبه, ۱۹ آبان ۱۳۹۵، ۰۹:۰۹ ق.ظ


سرای مهر

مسعود رضایی بیاره

غیره مهرت  نکنـــــد سینه هـــــوای دگــــــری

نیست در سینه به جـــز جـــای تو جــای دگری

 

دوستت دارم  و از تـــــار دلــــــم تــا دم مـــــرگ

برنخیزد بــه جـــز این نغمـــه نــــــوای دگــــری

 

نیست در گوش من ای نغمه‌ی دل پرور عشق

غیره سوز سخنت سوز صـــــــــدای دگـــــــری

 

کافـــــــر عشم اگـــــر غیره خــــــــدای نــگهت

لحظـــــه‌ای دل بسپارم بــــه خـــــدای دگــری

 

روز اول به تـــــــو دل دادم و بعد از تو  دگـــــــر

نشکنم عهــــــــد و نبندم به وفـــــای دگــــری

 

خــــــاک پاهــــــای تــوام تـــــا ببرد دست اجل   

خــــــاک  آشفته‌ی مـــــا را بــه سرای دگــری

 

نیستم آدم اگـــــر جـــــای تـــو ای بـاغ بهشت

ره دهـم در دل دیـــــــوانه حـــــوای دگــــری

 

چه جفاها که ندیدیم  و نشد مهر تــــــو  کـــم

نشود مهر تــــو کمتر به جفـــــــای دگـــــــری

 

سهره‌ی بــــاغ تــــو و چشم دل دلارای تــوام

بر نیایــــد ز دلـــم جــز تــــو نـــــوای دگــــری

 

کـــــاش مــی شد  که بیــــای نگــذاری بنهم

سر خــــود را دم آخــــر سر پــــــای دگــــــری