آتش نهفته

مسعود رضایی بیاره

آتش نهفته

دیـــگر نــــوای سهره صدایــــم نمی کنــد

این مــــرغ پَـــر شکسته هــوایم نمی کنــد

ای جــــان خسته کـــه بـــر لب رسیــده‌ای

خـــواهی برو ، نــرو فرق برایـم نمی کند

مائیـــم و یـــک نفس ، بگیــرش از آن تــو  

بخشش به یک نفس که گــــدایم نمـــی کند

بر تــــار و پـــود سینه چنانــم تنیده است

کـــز نقش او، مـــرگ جــــدایم نمی کنـــد

این جام‌ها که می کشم از پی به نیمه شب

تسکین نمی دهــــد و دوایـــــم نمی کنـــد

با ما چــه کرده‌ای که پس از رفتنت هنوز

ایـــن آتش نهفتــــه رهایـــــم نمی کنــــد

آوای سهره . مسعود رضایی بیاره