سرای مهر
سرای مهر
مسعود رضایی بیاره
غیره مهرت نکنـــــد سینه هـــــوای دگــــــری
نیست در سینه به جـــز جـــای تو جــای دگری
دوستت دارم و از تـــــار دلــــــم تــا دم مـــــرگ
برنخیزد بــه جـــز این نغمـــه نــــــوای دگــــری
نیست در گوش من ای نغمه‌ی دل پرور عشق
غیره سوز سخنت سوز صـــــــــدای دگـــــــری
کافـــــــر عشم اگـــــر غیره خــــــــدای نــگهت
لحظـــــه‌ای دل بسپارم بــــه خـــــدای دگــری
روز اول به تـــــــو دل دادم و بعد از تو دگـــــــر
نشکنم عهــــــــد و نبندم به وفـــــای دگــــری
خــــــاک پاهــــــای تــوام تـــــا ببرد دست اجل
خــــــاک آشفته‌ی مـــــا را بــه سرای دگــری
نیستم آدم اگـــــر جـــــای تـــو ای بـاغ بهشت
ره دهـم در دل دیـــــــوانه حـــــوای دگــــری
چه جفاها که ندیدیم و نشد مهر تــــــو کـــم
نشود مهر تــــو کمتر به جفـــــــای دگـــــــری
سهره‌ی بــــاغ تــــو و چشم دل دلارای تــوام
بر نیایــــد ز دلـــم جــز تــــو نـــــوای دگــــری
کـــــاش مــی شد که بیــــای نگــذاری بنهم
سر خــــود را دم آخــــر سر پــــــای دگــــــری
