کویر

مسعود رضایی بیاره

کویر

شمع سان می سوزم و عمرم به پایان می رود

قطره قطره عمرم از مــژگان به دامان می رود

 

خـــاک تب دار کـــویرم ، ابــر کـز مـن بــگذرد

رگ بـه رگ تـا استخوانم بـوی بـاران می رود

بخت ما سر بر نمی دارد دمی از خواب خوش

سر ز خواب خوش که بردارد شتابان می رود

واژگـــون آلالـــه‌ای هستم کـه از نــازک دلــی

بــا نسیم انـــــدکی سر در گـریبان مـــی رود

عمر مـــا را فرصت دیـــدار فــروردیـن نبـود

برف انـــدک مایــــه هنــگام زمستان می رود

می تپم در خـــون خود بر دامـــن کــوه  دنا

تیر خــــوره کبک دل افتان و خیزان می رود

آوای سهره . مسعود رضایی بیاره