تاریخ دنا

مسعود رضایی بیاره

تاریخ دنا

بـــوی دلِِ گـُل ز ژالـــه بـــاید پُـرسید

از اشک خبـــر ز نـــــاله بایــد پُرسید

دل سوخته آگــه از دلِ سوخته است

تـاریخِ «دنــا» ز «لالـه» باید پُرسید

گلبن

مسعود رضایی بیاره

گُلبُن

ببین آن بُلبُــل شیــدا ، کـــه  دور یــاسمن  گــردد

گهی در خویش می سوزد گهی بی خویشتن گردد

 

از آن می ترسم از سر روسری بـردارد آن گُلبــُن

نسیم از مـوج گیسویش ،پریشان تر ز من گــردد

 

خوشم با یاد او گـاهی ، مرا هــر چند مـی سوزد

که خاریدن لذت دارد ، هــر آن زخمی کُـهن گردد

 

دل سنگ سیه سوزد ، بـر آن نــوبــاوه‌ی عشقی

که بـر تــن رخت دامــادی ، خــداونــدا کفن گردد

 

زمن یاد آر اگر روزی در این گـُلشن گــذر کردی

ببینی بُلبُلـــی شــــیدا  ، بـــه دورنسترن گـــردد

چویل

مسعود رضایی بیاره

چویل

چون درگــذرم به تربتم یاس کنید

تا بــوی دنا ز خـاکم احساس کنید

یک شاخه چویل و اندکی برف دنا

لای کفنـی ز بــرگ ریــواس کنید

سیسخت

مسعود رضایی بیاره

سیسخت

سی سخت سرای لاله آجین  دناست

گهواره‌ی سرگذشت  شیرین دناست

اسطوره‌ی توس و بیژن و کیخسرو

یاد آور قصه‌هـــای دیــرین دنـاست

گل های وحشی

مسعود رضایی بیاره

گُل‌های وحشی

گـُل‌های وجشی رُسته بر دامان کُهسار

بُلبل غزل می خواند و قمری چکامه

گـــویی که ایـــل باشکوه تیر تــاجی

بـــر دامــن کـــوه دـنا افکنـده خیمه