غزال و غزل
سه شنبه, ۴ ارديبهشت ۱۳۹۷، ۰۲:۰۸ ب.ظ
مسعود رضایی بیاره
غزال و غزل
انگارهمین لحظه،همین خانه ،همین ثانیه‌ها بود
مــن بـــودم و او بـود و همین حال و هوا بـود
در وسعت چشمــــان سیــه فــــــام وی انــــگار
باغــــی ز غــــزل ، منظره‌ای رو به خـــدا بــود
هــر منـــــظره حیـرتــــکده‌ای ، روح و روانـــی
در بــرگ گـُـل و جـــان و دل و بــــاد صبــا بود
سین سخن از شاعــر شوریده نپرسید ، نپرسید
ایـن یاس،جگر گوشه‌ی احساس دنا بود دنا بود
مـــن محـــو تماشا بـــه نـــــــگاه وی و انــــگار
آتشکـــــدهــا در دل و در سینــــه‌ی مـــا بـــود
خوانـــدم غـــزلی تــــازه بــه مضمون نـگاهش
مابین غـزال و غزلم فاصله ها ، فاصله ها بــود
