بارانه

مسعود رضایی بیاره

باران

هوا ابری و من سرشارم از تو

هـوا نمناک و من پُر بارم از تو

ز ابــر تیـره بر دامــان کهسار

بسی مستانه تر می بارم از تو

 

بنـــالد بلبْْـــل شیــدا به گـلشن

نهاده لالــه سر بر دوش لادن

ترا یـــاد آرم از جوبار چشمم

سرشکم بی سبب آید به دامن