غمانه
چهارشنبه, ۱۹ آبان ۱۳۹۵، ۰۹:۱۱ ق.ظ
مسعود رضایی بیاره
غمانه های شب
من و خیـــال روی تو ، غم و میــــانه‌هـای شب
بهانه مــــی کند ترا ، دل غمــــانه‌هـــای شب
میان کــــــوچ لحظه‌ها ، عبور می کنی ، ولـــی
ز تو رهـــا نمـــی کند ، مـــرا بهانـــــه‌های شب
خـوشا سرشک نم نم و غمی که سر نهاده بر
هـــوای گـــونه‌ی من و سکوت شانه‌های شب
رسیده مـــه به خـــانه و تو هم کــه آرمیـده‌ای
منم که مــی کنم سفر به این کرانه‌های شب
شکفته یـــاد چشم تــو ، میــــان دیــــدگان من
ز مــــژه می چــــکد مرا ، نم تـــرانـه‌های شب
شب است و کودک دلم ، هوای گریه دارد ای
نــــگاه عاشقانـــه‌ات ، پُـر از فسانه‌هاـی شب
به کـــوچه سار مهر اگر ، شبی قدم نهی بجو
نشان سهره لاله‌ام ، هـم از نشانه‌های شب
