باور

مسعود رضایی بیاره

باور

سیه چشمم چهـــا بـــا ما نــکردی

مـــرا آتش زدی ، پـــروا نــکردی

نشستی بر دل و دیــــگر رهـــایم

نـــکردی تـــا مــرا رسوا نــکردی

چــه آتش‌هــا که بـا چشم سیاهت

در این ویــرانه دل بـر پـا نکردی

سرشکم حلقــه زد در چشمت اما

 در دل را بـه رویــم وا نـــکردی 

مگر مـرغان عاشق پیشه بــودی

که یک شب لانه در یک جا نـکردی

نـگفتـی بر نمــی دارم دل از تــو

دلـــــم بــاور نمـود ، امـا نکردی