می‌پرست
مسعود رضایی بیاره
می پرست
عــــاشقم کــــردی ، پشیمـانـــی ؟ پشیمـان نیستم
گـــــر سر از مهرت بپیچم
، اهــــل ایمـــان نیستم
عشق بت مــــی سازد و مـــن بت پرستی عـاشقم
بت پـــرستی گـــــر رهـــــا سازم مسلمان نیستم
هر چه می خواهی بخواه از من دل و دینم توئی
دیـــن و دل را گــر
نـــدادم ، شیخ صنعان نیستم
سر بــــه دارم گــــر زنــــی بـــا گیسوان تاب دار
سر بــگردانــــم ز دار ، از سربـــــداران
نیستم
گفتی از عشقم بغیر از درد حاصل نیست ، نیست
درد مــــی خــواهم نــگارا ، اهـل درمان نیستم
عـــاشقی در مذهب دل ، شیوه‌ی اهـــل بــلاست
از بــــــــلا گــــر رو بـــــگردانم
از ایشان نیستم
ساغــــــری نوشیدم از چشمت، ز خـــاکم تا ابد
بر نخیزد بـــــوی مــی ، از مــی پرستان نیستم
قطـــــره قطـــره گــــر نیفتم روی خــــاک دامنت
جــــویباری بــی قــــرار از نسل بـــــاران نیستم
