عیدانه
مسعود رضایی بیاره
عیدانه
ای بهــــار پُـر گـُلم ، عیدانــه می خواهــی چکـار
از چـــو من آوارهای ،
کاشانـه می خواهی چکار
دانــــه دانـــه اشک سُرخم را به زر تــار غـــزل
گــردن آویزت کنم ،
دُردانــه می خـــواهی چـکار
گفته بـــودی کـو دلــی ، تــا سخت ویـرانش کنم
از منی ویــرانه تر ؟
ویــرانه مــی خـواهی چکار
همچو من دیــــوانـهای داری میـــان شهر عشق
با چــو من دیوانهای ،
دیــوانه می خواهی چـکار
من که مــی گـردم به دورت تا سحر بی بال و پر
شمع بــــزم دلبری ،
پــــروانه می خـواهی چکار
رشتـــه رشتــه گیسوانت را بـــه تــــار مثنـــوی
بستهام ای شعر وحشی
، شانه می خواهی چکار
گفتــی از لیـــــلا و مجنـونش بـــگو افسانــهای
ما که خود افسانهایم
، افسانه می خواهی چـکار
ساغــر مست نـــــگاهت ، میـــکده در میکـــــده
با چنین میخانــــهای ،
پیمانــه می خواهی چکار
سهرهای دیــــوانه داری بر سر شـــاخ غــــزل
تـــار و تنبور و می و میخانه می خواهی چــکار