من و مهتاب

مسعود رضایی بیاره

مهتاب

ماهتاب امشب چه صاف و ساده است

شایـد او هم عـــاشق و دل داده است 

امشب از مهتــــاب می پُـرسم ، چــرا

روی ایــــوان و درت افتـــــاده است

سر کشیــــد از کـــوهسـاران دنــــــا

سر بـــر ایـــوانت چــرا بنهـاده است

کاروان شب گــــــذشت و ماهتــــاب

روی بـــام خـــانــه‌ات استــاده است

بـــوی گیسویت بـــر آمــد ، آه اگــر

از سر مویت گـــــره بُـــگشاده است