نسیم رهگذر

مسعود رضایی بیاره

نسیم رهگذر

نسیم رهـــــــگذر بــــودیم و رفتیـم

کنــــــار گـُــــل نیاسودیـــم و رفتیم

گهــــی آهستــه و گاهـــــی شتابان

نشیب عمــــر پیمـــودیــم و رفتیــم

چو دیدیم عشق می سوزد در آتش

بــــر آن آتش بیفــزودیــم و رفتــم

کنـــــار دار دنیـــــــا می گذشتیـــم

بفـــرما گفت : فــرمودیم و رفتیــم

ز یـــاری گــر غبــاری بر دل افتـاد

غبـــار از سینه بـــزدودیم و رفتیم

شکستیــم و گسستیــم و نشستیــم

نیـــازردیـم و فــرسودیم و رفتیــم

هر آنکس نــاروایـی گفت ، برخود

روا کـــردیم و نشنودیــم و رفتیـم

 

اگر خـــونی چــکید از نـوک مژگان  

بــه رخسار دل انـــدودیم و رفتیـم

نشان مرغ عاشق سهره این است

که مـا گفتیـم و بسرودیم و رفتیــم

اردیبهشت

مسعود رضایی بیاره

اردیبهشت

سر بِنِـــه باد سحر بـــر دامــــــن اردیبهشت

بـــوی گـــُل می آیــد از پیراهـــن اردیبهشت

روز میــلادت مبـــارک ، تا شکفتی در چمــن

لالـــه گــــون آتش گرفته خـرمن اردیبهشت

ای شقایق های وحشی ،اندک اندک می رسد

مــوسم عـــاشق کشی بـــا زادن اردیبهشت

ما خــــزانی زادگــان را  نیست دستان امید
تـــا بیندازیم گـُــل بــــر گـــردن اردیبهشت

نامت ای زیباتر از گــُل ، در غـزل پیچیده‌ام

تا بمــــاند یـــــادگاری بر تــــن اردیبهشت

دلربــــایی مـی کند از بــــاد صبح نـــوبهار

خـــار اگر رویـــد کنـــار گـُلشن اردیبهشت

سهره مــی خواند تــرانه بر فراز شاخسار

بوی گــُل مــــی آید از پیــراهن اردیبهشت

گلاب

مسعود رضایی بیاره

گُلاب

نسیم از بـــوی گـُل در پیچ و تـاب است

خـــوشا عیشی که هنــــگام شباب است

سحر مـــی گفت بلبـل بـا گـُــل ، ای یــار

سحرگـــه آمد و چشمت به خـواب است

منم دلــــداده و عــــاشق ، چــــــرا تــو

پـــریده رنــگت و حـــالی خـــراب است

بـگفت : ای عـــاشق شیـــدا نــطر کــن

 در این جامی که سرشار از گلاب است

مـــکن نـامهربـــانی بـــا مــــن ای یـــار

 بهــــــار عمر گــُل‌هــا بــا شتـاب است

سحر مــــی گفت نیلـــــوفر به مــرداب

که دور عمر ما خـــوابی بــر آب است

شب مهتــاب و ساقــــی بـــر سر لطف

همین از عمـر بــاقــی در حساب است

نــــگو فــــردا چـه می زایـد سحرگــه

نمی دانــــم ، سوالــی بی جواب است

چه می جویی در این صحرای سوزان

که هرموجی در آن مـوج سراب است

بیـــا جــــامی بنــوش و واره از غــــم

 عـــــــــلاج درد دانــــــایی شراب است

آوای سهره . مسعود رضایی بیاره