پرستو
يكشنبه, ۵ دی ۱۳۹۵، ۰۱:۱۰ ب.ظ
مسعود رضایی بیاره
پرستو
از لالــــه زاران دنـــا ، سرو روانـــم مــی رود
همـــــراه آن آرام دل ، آرام جــــانم مـــــی رود
پیش من ای شمع سحر از زنــــدگی نــامی نبر
وقتی که می بینم دگـــر
روح و روانـم می رود
پیچد میان تاب و تب اشک از نــگاهم بـی سبب
گاهــــی اگـــر نامـی به لب
از دلستانم می رود
صبح است و هنگام سفر آری پرستو بال و پر
وا کـــرده و بــــار دگــــر از
آشیانــم مــی رود
پـــائیز مهر آمیز من ، شعر خیـــال‌انگیــز من
مهتاب شورانــــگیز مــن از آسمانــم مـی رود
